Sneeuwklokje (Galanthus nivalis)

Vorst, sneeuw of kou, dat maakt het kleine sneeuwklokje niet uit. Hoe fragiel de bloemen ook lijken, het zijn ijzersterke planten die makkelijk 6 weken bloeien. En ze komen jaar na jaar hondstrouw terug, telkens met een beetje meer. 

Door het koude winterweer van de laatste weken is hun groei een beetje vertraagd. Toch zijn ze al te vinden in diverse plantsoenen en parken, o.a. Astridpark en - in gezelschap van de winterakoniet - langs de Gentpoortvest.

Sneeuwklokjes groeien het liefst in de lichte schaduw van een bladverliezende boom, struik of haag. In de winter krijgen ze er voldoende vocht en licht; in de zomer staan ze droger en uit de zon - precies wat ze het liefst hebben. Kou kan hen niet deren, integendeel, hoe langer het koud blijft, des te langer ze bloeien. Het mooist staan ze in groepjes van minstens vijf bijeen, of in één grote groep. 

Het zijn bolgewassen die behoren tot de narcisfamilie.

De bloem lijkt wit doch is feitelijk kleurloos. Een fijngeknepen bloemblad blijkt glashelder te zijn, doordat de luchtbelletjes tussen de bladcellen dan weggeperst zijn. Het is deze lucht die het invallende licht in alle richtingen weerkaatst, waardoor het als wit wordt waargenomen.

sneeuwklokje (Galanthus nivalis)

Vorig jaar fotografeerde ik ze aan de Gentpoortvest in een iets later stadium. Op die zonnige winterdag in februari 2018 stonden de bloemen te pronken in de zon.